Ένας χρόνος πέρασε από το έγκλημα του κράτους και του κεφαλαίου στα Τέμπη και οι ανοιχτές πληγές της τάξης μας ακόμα δεν έχουν κλείσει. Οι 57 νεκροί/ες και οι τουλάχιστον 85 τραυματίες δεν έχουν βρει δικαίωση, παρόλα τα κροκοδείλια δάκρυα της κυβέρνησης, των πολιτικών κομμάτων και των κρατικών αξιωματούχων.
Οι περσινές δυναμικές απεργίες, κινητοποιήσεις και συγκρούσεις κατάφεραν να κρατήσουν στην επιφάνεια το γεγονός της μαζικής δολοφονίας, εν τέλει όμως οι ευθύνες αποδόθηκαν στα «ανθρώπινα λάθη» και την «έλλειψη υποδομών και προσωπικού».
Η Hellenic Train, θυγατρική της ιταλικής Ferrovie dello Stato Italiane Group στην οποία εκχωρήθηκε το πλειοψηφικό πακέτο μετοχών μετά την ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, βρέθηκε σύντομα στο απυρόβλητο από τον δημόσιο λόγο, όπως και το ελληνικό κράτος που έχει αναλάβει το «ζημιογόνο» κομμάτι της συντήρησης των γραμμών και των απαιτούμενων υποδομών για την ομαλή λειτουργία του σιδηροδρόμου.
Μετά από ένα σύντομο χρονικό διάστημα τα βαγόνια της Hellenic Train ξεκίνησαν σταδιακά εκ νέου δρομολόγια, καθώς οι ράγες της καπιταλιστικής κερδοφορίας μπόρεσαν ξανά να υπερβούν τα εμπόδια των δεκάδων θυμάτων και της οργής που σήμερα δείχνει να έχει οριστικά καταλαγιάσει. Το κυβερνών κόμμα της νεοφιλελεύθερης – συντηρητικής ΝΔ συγκέντρωσε, στις εκλογές του Ιουνίου του 2023, την απαιτούμενη πλειοψηφία που οδήγησε σε αυτοδυναμία στη βουλή, ενώ η πραγματική αντιπολίτευση που πήρε έμπρακτα θέση στους δρόμους και τις διαδηλώσεις αφοπλίστηκε για να μετατραπεί σε μάζα ψηφοφόρων κεντρώων και σοσιαλδημοκρατικών ή ακόμα και πατριωτικών κομμάτων.
Το «σωτήριο» έτος του 2023 αποδείχθηκε δολοφονικό για την τάξη μας, την πολυεθνική τάξη των εκμεταλλευόμενων, των αόρατων και των περιθωριοποιημένων. Πέρα από το έγκλημα στα Τέμπη, βιώσαμε ακόμα μια μαζική δολοφονία στα ανοιχτά της Πύλου, στις 14 Ιουνίου του 2023, όταν βυθίστηκε το αλιευτικό σκάφος “Andrianna” που μετέφερε περίπου 750 μετανάστριες/ες από το Τομπρούκ της Λιβύης. Εξ’ αυτών, μόνο 104 διασώθηκαν, με 84 θύματα να ξεβράζονται στις ακτές και τις υπόλοιπες/ους να αγνοούνται μέχρι σήμερα, ενώ σε μεγάλο βαθμό αποτελούνταν από μητέρες και παιδιά.
Οι δολοφονικές ευθύνες του κράτους, του λιμενικού, της ΕΕ και της ευρώπης – φρούριο σύντομα συγκαλύφθηκαν, ενώ μέχρι και ο αντιμεταναστευτικός οργανισμός της Frontexάδειασε ανοιχτά το ελληνικό λιμενικό για την εμπλοκή του στο ναυάγιο. Εκατοντάδες άνθρωποι από την Αίγυπτο, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, την Παλαιστίνη και τη Συρία, που ήλπιζαν σε μια καλύτερη ζωή μέσω της μισθωτής σκλαβιάς στην «ανεπτυγμένη» Ευρώπη, βρήκαν το θάνατο στο υγρό νεκροταφείο μεταναστριών/ων που αποκαλείται Μεσόγειος. Στην ίδια μοίρα οδηγούνται ακόμα περισσότερες/οι στα ελληνικά και ευρωπαϊκά σύνορα, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα αστυνομικά τμήματα, τα χωράφια της σύγχρονης δουλοκτησίας και τα εργασιακά κάτεργα των αφεντικών.
Μιλώντας για εργασιακά κάτεργα, δε θα μπορούσαμε να αφήσουμε έξω από τον απολογισμό δολοφονημένων του περασμένου έτους τους τουλάχιστον 182 καταγεγραμμένους νεκρούς και 286 σοβαρά τραυματίες από εργατικά «ατυχήματα» μόνο το 2023. Στα εργοστάσια και τα εργοτάξια, στους δρόμους και την τουριστική σεζόν, οι απώλειες εργατών για τα κέρδη των αφεντικών αυξάνονται, στην πιο δολοφονική αποτύπωση της ανάπτυξης που ονειρεύονται τα αφεντικά και το κράτος.
Η ένταση εργασίας αποτελεί βασικό τρόπο συσσώρευσης κέρδους για τον ελληνικό καπιταλισμό, καθώς τα μέσα προστασίας παραβλέπονται ή απουσιάζουν επιμελώς από το μεγαλύτερο κομμάτι του μικρού και μεγάλου κεφαλαίου. Μπροστά στις καπιταλιστικές και κρατικές ευθύνες για τους νεκρούς εν ώρα εργασίας έχει κατασκευαστεί το μιντιακό αφήγημα της «ατομικής ευθύνης», που μιλάει για έλλειψη προσοχής των εργατ(ρι)ών στη δουλειά και όχι για τις ευθύνες των αφεντικών που δολοφονούν και του κράτους που κάνει τα στραβά μάτια.
Ο τραγικός απολογισμός για την πλευρά των καταπιεσμένων προφανώς δε σταματάει σε αυτά τα τρία πολύνεκρα παραδείγματα. Απλώνεται σε όλα τα πεδία της καθημερινότητας, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη όπου δεχόμαστε την επίθεση του κεφαλαίου, του κράτους και της πατριαρχίας.
Είναι ακόμα οι δολοφονίεςόσων κρίνονται εκ των προτέρων ένοχοι από τους μπάτσους, όπως ο 17χρονος ρομ Χρήστος Μιχαλόπουλος στις 11 Νοέμβρη 2023 στη Βοιωτία, ο 16χρονος ρομ Κώστας Φραγκούλης τον Δεκέμβρη του 2022 στη Θεσσαλονίκη και ο 18χρονος ρομ Νίκος Σαμπάνης στο Πέραμα του Πειραιά τον Οκτώβρη του 2021. Είναι ακόμα η δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη στα Χανιά τον Σεμπτέμβρη του 2023 από μπάτσους από ακραίο ξυλοδαρμό επειδή του βρήκαν λίγο μαύρο.
Είναι οι συνεχείς γυναικοκτονίεςαπό πρώην και νυν συντρόφους τους, από όσους θεωρούν ιδιοκτησία και έδαφος άσκησης της εξουσίας τους τα θηλυκά σώματα. Όλα αυτά συμβαίνουν στην ιδιαίτερη καπιταλιστική γυάλα συμφερόντων που ονομάζεται ελληνικό κράτος και ελληνική κοινωνία.
Ταυτόχρονα, σε παγκόσμιο επίπεδο, διεξάγονται ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι με δεκάδες χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες. Ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται, με τον δυτικό και τον ρωσικό ιμπεριαλισμό να συγκρούονται πάνω σε ουκρανόφωνους και ρωσόφωνους πληθυσμούς.
Το Ισραήλ έχει εδώ και μήνες εξαπολύσει την πιο δολοφονική επίθεση στη λωρίδα της Γάζας εναντίον των Παλαιστινίων, με αδιάκοπες διαθέσεις γενοκτονίας, ξεριζωμού και αφανισμού εκατοντάδων χιλιάδων και κυριολεκτικής ισοπέδωσης μιας ολόκληρης περιοχής. Οι κάτοικοι της Γάζας έχουν ταυτιστεί όλοι με τρομοκράτες από το ισραηλινό κράτος, ενώ τα κράτη της δύσης του κάνουν μεγαλύτερες ή μικρότερες πλάτες μιας και έχουν συμμαχήσει μαζί του σε μια ενότητα συμφερόντων των δυτικών αστικών τάξεων. Ιδιαίτερο παράδειγμα αποτελεί η ελληνοϊσραηλινή συμμαχία, που αποτυπώνει τα κοινά συμφέροντα του ελληνικού και του ισραηλινού καπιταλισμού στην ανατολική Μεσόγειο απέναντι σε όλα τα γειτονικά κράτη.
ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΕΠΙΖΟΥΜΕ;
Η εργατική τάξη στο μεγαλύτερο μέρος της δε δολοφονείται από τα αφεντικά και τα κράτη. Η επιβίωσή μας, με μεγαλύτερες, μικρότερες ή ελάχιστες ανέσεις, έχει θεμελιωθεί πάνω στο γεγονός ότι πουλάμε την εργατική μας δύναμη στα αφεντικά.
Με μικρούς, μέτριους ή μεγαλύτερους μισθούς καλούμαστε να δουλεύουμε για να μπορούμε να καταναλώνουμε τα ολοένα και ακριβότερα προϊόντα που μας πλασάρει η παγκόσμια αγορά, ενώ όλες μας οι ανάγκες έχουν εμπορευματοποιηθεί. Παρότι είμαστε, σε παγκόσμια κλίμακα, η τάξη που εξασφαλίζει την παραγωγή και τη διακίνηση των εμπορευμάτων, αυτά μας στερούνται από τα αφεντικά που πλουτίζουν σε βάρος της δικής μας εργασίας.
Η ολοένα και εντεινόμενη ακρίβεια που συναντάμε όταν πάμε να καλύψουμε τις μικρότερες ή μεγαλύτερες ανάγκες μας δείχνει να μην σταματάει στους τομείς της ενέργειας, των καυσίμων, της λιανικής αγοράς και της μετακίνησης.
Τα νοίκια που πληρώνουμε στους ιδιοκτήτες ανεβαίνουν όλο και περισσότερο κάθε χρόνο, ενώ πολλές/οι από εμάς οδηγούνται στην αλλαγή περιοχής ή στην επιστροφή στο σπίτι των γονιών μας.
Οι εξώσεις από τα σπίτια μας που έχουν οδηγηθεί σε πλειστηριασμούς λόγω χρεών σε τράπεζες γίνονται όλο και πιο συχνές, όλο και πιο βίαιες.
Η μπατσοκρατία, γέννημα του διαρκούς αιτήματος για τάξη και ασφάλεια από τους νοικοκυραίους, μας σφίγγει όλο και πιο δυνατά στην έτσι κι αλλιώς περιορισμένη δυνατότητα κίνησης στα εδάφη που έχουν ολοκληρωτικά πια καταληφθεί για τις ανάγκες του κεφαλαίου.
Οι βιασμοί, οι ξυλοδαρμοί και η κακοποίηση από τους φερόμενους ως ιδιοκτήτες των σωμάτων μας επικυρώνονται μέσω της συγκάλυψης από τους μπάτσους, τα media και τη δικαιοσύνη, όπως στην περίπτωση της 19χρονης που υπήρξε θύμα trafficking στην Ηλιούπολη και κατηγορείται για “παράνομη” έκδοση του εαυτού της.
Ο ποινικός κώδικας που έχει κατασκευαστεί για να υπερασπίζεται την έννομη τάξη αυτής της κοινωνίας αναθεωρείται, σπρώχνοντας ολοένα και περισσότερες/ους από εμάς στη φυλακή ή στα χρέη.
Ταυτόχρονα η τάξη μας, εξαιτίας των όλο και περισσότερων διαχωρισμών στο εσωτερικό της, έχει καταλήξει να αποτελείται από μοναδικά άτομα που δεν αναγνωρίζουν τα κοινά τους συμφέροντα.
Η μοναξιά, η παραίτηση από τα κοινά, η αποπολιτικοποίηση, είναι ιδεολογικές γραμμές που έχουν περάσει από τα πάνω και στοχεύουν σε μια διαρκή διαίρεση. Ιδεολογίες όπως ο ρατσισμός, ο σεξισμός, η ομοφοβία και ο πατριωτισμός μας διαχωρίζουν σε ντόπιες και ξένους, γυναίκες και άνδρες, gay και straight, άσπρους και μαύρες. Ο διαχωρισμός μέσω του σχηματισμού αντίπαλων ταυτοτήτων έχει κυριαρχήσει γιατί φαινομενικά προτάσσει τη διαφορετικότητα, ενώ στη πραγματικότητα εξασφαλίζει ότι θα συνεχίσουμε να ζούμε σε διακριτές και απομονωμένες σφαίρες εργασίας, κατοικίας, κοινωνικότητας και κατανάλωσης. Παρόλα αυτά, όσο εντείνεται η βία από την πλευρά της κυριαρχίας, τόσο θα συσσωρεύονται οι προοπτικές μιας δικής μας συλλογικής απάντησης.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΚΟΙΝΑ ΜΑΣ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ, ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΜΑΣ
Είναι χιλιάδες όσες και όσοι αγωνίζονται ενάντια στην επέλαση των καπιταλιστικών συμφερόντων, ενάντια στην όξυνση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Εργατικά σωματεία κινητοποιούνται σε πολλούς κλάδους απαιτώντας συλλογικές συμβάσεις εργασίας, καλύτερους μισθούς και αποτελούν έμπρακτα αναχώματα στην εργοδοτική αυθαιρεσία. Γυναίκες, queer και ευρύτερα ΛΟΑΤΚΙ κομμάτια επιτίθενται στην πατριαρχική ασφυξία.
Οι σθεναρές φοιτητικές και μαθητικές κινητοποιήσεις και καταλήψεις σχολείων και σχολών απέναντι στην ολοκληρωτική ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης, οι εργατικοί αγώνες, η πάλη ενάντια στην πατριαρχία και την καταστολή, οι αντιφασιστικές δράσεις και οι διεκδικήσεις των μεταναστ(ρι)ών συσπειρώνουν πολλές και πολλούς, παρ’ όλες τις μεταξύ μας διαφορές.
Είναι στοίχημα για τους αγώνες του παρόντος και του μέλλοντος το αν θα καταφέρουμε να συναντηθούμε για να οικοδομήσουμε ένα κοινό σχέδιο πάλης απέναντι στα αφεντικά και το κράτος, ενάντια στους διαχωρισμούς και την αλλοτρίωση. Από τη βελτίωση των εργασιακών σχέσεων που διαρκώς χειροτερεύουν μέχρι την επαναστατική συγκρότηση της τάξης μας για την καταστροφή όσων μας εξουσιάζουν, οι μοναδικές λύσεις είναι η οργάνωση, ο αγώνας και η έμπρακτη κίνηση για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας στα μέτρα των δικών μας αναγκών και επιθυμιών. Να μετατρέψουμε τις παραγωγικές μας δυνατότητες που εκμεταλλεύονται τα αφεντικά σε δημιουργία ενός σύγχρονου προγράμματος ρήξης με το υπάρχον.
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΙΣΘΩΤΗΣ ΣΚΛΑΒΙΑΣ, ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ, ΤΩΝ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΣΙΓΟΥΡΑ ΒΕΛΤΙΩΝΕΤΑΙ, ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ
ΝΑ ΟΞΥΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΑΞΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ
ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 28 ΦΛΕΒΑΡΗ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΙΣ 11:00 ΣΤΑ ΧΑΥΤΕΙΑ
σημείο ★ μηδέν
για την όξυνση του ταξικού πολέμου
Σημειο ★ Μηδεν 
Leave a comment